(تو 1282 ش)، طبیب، نویسنده، مترجم و روزنامه‏نگار. نسبش از طرف مادر به شیخ هادی نجم‏آبادی و از طرف پدر به حاج محمد نجم‏آبادی، اولین متولی مدرسه‏ی عالی شهید مطهری می‏رسد. در تهران به دنیا آمد. تحصیلاتش را در مدرسه‏ی شرکت گلستان و مدرسه‏ی قدیم ایران و آلمان و سپس در دارالفنون و دارالمعلمین به اتمام رساند و از آنجا به مدرسه‏ی طب رفت و تحصیلات خود را در آنجا تکمیل نمود. در 1309 ش در قوچان و در 1312 ش در سبزوار طبابت کرد و پس از آن به تهران آمد و در انستیتو پاستور مشغول کار شد. وی ریاست بیمارستان‏های نجات و لقمان‏الدوله (لقمان حکیم) را به عهده داشت. دکتر نجم‏آبادی در اکثر کنگره‏ها درباره ابن‏سینا و رازی سخنرانی داشت و سالها نایب رئیس انجمن بین‏المللی تاریخ طب در پاریس بود. وی به زبان‏های آلمانی، فرانسوی و عربی تسلط داشت و تحقیقاتی در زمینه‏ی تاریخ طب و طب سنتی انجام داد و آثاری در این زمینه نوشت. او همچنین ماهنامه‏ی «جهان پزشکی» را تأسیس و منتشر نمود. او دیگر آثار وی: «محمد زکریای رازی»؛ «اصول بهداشت»؛ «بلای عظیم نسل بشر، سیفیلیس و سوزاک»؛ «تاریخ طب ایران»؛ «تعالیم پزشکی صد ساله‏ی فرانسویان در ایران»؛ «راهنمای پزشکان»؛ «مختصری از طب اسلامی بخصوص خدمات ایرانیان»؛ «فهرست کتابهای چاپی فارسی طبی»؛ «آبله و سرخک»، ترجمه؛ «آیین پزشکی یا پندنامه‏ی اهوازی»، ترجمه؛ تصحیح «رساله‏ی جودیه»؛ مقدمه بر «طب اسلامی»

ترای آشنایی بیشتر به لینک :

http://www.noormags.com/view/Magazine/ViewPages.aspx?ArticleId=17824

مراجعه فرمایید.

منبع:

http://www.rasekhoon.net/Mashahir/Show-109651.aspx